کچل کردن خانم ها در قرنطینه

کچل کردن خانم  ها – دوران قرنطینه به خاطر کرونا باعث شده که برخی خانم ها دچار وسواس بیش از حد شوند، به طوری که برخ از آنها برای اینکه احتمال گرفتن ویروس کرونا را برای خود به صفر برسانند حتی حاضر شده اند که سر خود را کاملا بترشاند و کچل کنند ( باعث شود کچل کردن خانم ها  زیاد شود ) درست مانند کاری که کادر درمانی چین در بیمارستان ها انجام دادند. زندگی در یک چارچوب بسته هرچند با نام خانه ، باعث شده تا همه در انزوای اجتماعی قرار بگیرند این موضوع از جهاتی بد است اما برای برخی از زنان باعث شده تا نسبت به توانمندسازی بیشتر خود اقدام کنند.

“صادقانه بگویم ، وقتی ویروس COVID یا همان کرونای خودمان شروع شد ، چیزی در ذهن من بود که بسیار من را به فکر فرو می برد. مثل : من ممکن است بمیرم، ممکن است عزیزان من بمیرند و اینکه دنیا در حال تغییر است و عجیب اینکه به نوعی احساس آرامش می کردم!

شاید تا به حال کچل کردن خانم ها را از نزدیک دیده باشید و احتمالا در دل خود گفته اید که خیلی این آدم باید مشکل روحی داشته باشد که سر خود را کچل کرده ( باعث کچل کردن خانم ها شده است ) است اما سوال اینجاست تا به حال به این حرف خود فکر کرده اید؟ شاید آن زن دچار سرطان شده و چاره ای جز اینکار نداشته است؟ اما اگر دلیلی به غیر از بیماری وجود داشته باشد آن چیست؟ فکر نمی کنم که تنها یک انگیزه ساده ای بابت کچل کردن در ذهن یک خانم بوده باشد و مساله پیچیده تر از آن است که ما فکر می کنیم. اما می توان حدس زد که دوران قرنطینه بی تاثیر برروی اینگونه انگیزه های پیچیده نبوده است.

بسیاری از زنان این موضوع را ناشی از فشارهای اجتماعی می دانند. برای وضوح بیشتر مثالی می زنیم، کچل کردن در زنان هندی به دلیل فشارهای اجتماعی بسیار زیاد است و صد البته پر واضح است که کچل کردن برای یک خانم بسیار سخت بوده و نیازمند شجاعت می باشد. تفسیری که در این مورد وجود دارد این است که یکی از علت های اصلی اینکار افزایش اعتماد به نفس در دوران سخت می باشد.

در مصاحبه با یکی ازاین زنان در ایران، ایشان علت اینکار را اینطور مطرح کردند: در بحران کرونا و با توجه به افزایش مرگ و میر در جهان من خیلی به فکر رفتم و با خودم می گفتم که چکاری می توانم انجام دهم. شیوع کرونا و کچل کردن کادر درمانی در برخی کشورها  برای من یادآور آن دسته از زنانی بود که به خاطر سرطان همیشه مجبور بودند که طاس باشند و از بلند شدن موهایشان جلوگیری می کردند. این انگیزه ای بود برای من که باعث شد تا سر خود را کچل کنم و نه تنها احتمال واگرفتن کرونا را برای خود کاهش دهم بلکه موهای خود را برای درست کردن کلاه گیس در اختیار نهاد و موسسات مرتبط قرار دهم و از این طریق نیز همبستگی خود را با جامعه سرطانی کشور اعلام کنم. از طرفی دیگر اینکار به من احساس شجاع و بی پروا بودن می داد و احساس قدرت می کردم.

خانم دیگری علت طاس کردن خود را اینطور ابراز کرد: کلی ریزش مو داشتم، موهایم نازک شده بود و هر کاری می کردم نمی توانستم جلوی ریزش موهای خود را بگیرم، با شروع کرونا و اعلام قرنطینه آدم ها و شهرها، این بهترین فرصت بود تا تنها راه حلی که در نظر داستم را عملی کنم و آن کچل کردن بود. چون قرار بود برای مدتی طولانی در خانه بمانم و با کسی در ارتباط نباشم. بنابراین یک روز به فروشگاه رفتم و هرآنچه برای یکی دوماه در خانه تنها بودن لازم داشتم را خریدم و بعد کچل کردم. به امید اینکه اینکار باعث تقویت ریشه موی من شود.

برخی دیگر نیز کچل کردن در این دوران را به چالشی بین خود و اطرافیان تبدیل کرده اند و آن را به عناوین مختلف از قبیل چالش زیبایی یا چالش مبارزه با کرونا نامیده اند و از سایر افراد خواسته اند که در این چالش شرکت کنند و تصاویر خود را به اشتراک بگذارند.

اما آنچه در بین همه این موارد مشترک است چیست؟

تنها جواب ما به این موضوع این است که کرونا، قرنطینه و مرگ و میرها باعث شدند که مردم بویژه خانم ها دیگر خیلی به افکار عمومی و نظرهای دیگران اهمیت ندهند و آنچه را که در ذهن دارند انجام بدهند آن هم بدون کوچکترین نگرانی از حرف مردم! و این همان قدرت، بی پروایی و شجاعت حاصل از کرونا برای برخی بانوان بوده است. خواه درست خواه غلط، نظر شما برای خود شما مهم است و قضاوت راجع به دیگران را به عهده خود آن ها بگذارید و این چیزی است که بانوانی که کچل کرده اند در ذهن خود بارها و بارها تکرار کرده اند و این تکرار باعث ایجاد اعتماد به نفس در آنها گشته است که خود نکته ای مثبت در بحران کرونا است و به عنوان نیمه پر این دوران از آن یاد میشود.